Ik ben een orgaandonor

Hallo iedereen!

Vorige week zondag heb ik me ingeschreven als orgaandonor en vandaag wil ik jullie er wat meer over vertellen.

Onlangs was er een programma op tv genaamd ‘Make Belgium Great Again’ en daarin werd opgeroepen om je massaal te laten registreren als orgaandonor. Daarvoor werden de gemeentehuizen speciaal geopend op zondag, zodat mensen zeker konden langsgaan op een dag waarop men niet moet werken. Meer dan 20.000 mensen hebben zich ingeschreven als orgaandonor en ik ben eentje van hen.

Af en toe dacht ik er wel eens over na om dit te laten doen, maar de gelegenheid deed zich nooit echt voor en daarom bleef ik het maar uitstellen. Deze vermelding in de media heeft me echter toch een laatste push gegeven en wat ben ik daar blij mee!

Ik vind het vooral belangrijk dat ik deze beslissing nu maak, zodat naaste familieleden op het moment dat er iets met mij gebeurt hier niet over hoeven na te denken. De kans lijkt me ook groot dat je als familielid op dat moment heel erg emotioneel bent en je deze beslissing helemaal niet wil nemen. Daarom ben ik blij dat ik de beslissing voor hen nam en eigenlijk voelt dit heel geruststellend.

Als ik dood ben, heb ik toch niets meer aan mijn organen en dat je er mensen mee kan helpen, terwijl je dood bent, vind ik mooi. Wat misschien een beetje vreemd klinkt, maar je begrijpt wat ik bedoel. Ik hoop dat ik op deze manier toch nog wat mensen kan helpen!

Ben jij een orgaandonor of zou je je graag inschrijven? Let me know. Moest je je graag willen laten inschrijven, laat dit dan je laatste push zijn!

Advertenties

Liebster Award

Hallo iedereen! Een tijdje geleden ben ik opnieuw genomineerd door Layla voor de Liebster Award. Heel erg bedankt en vergeet zeker eens geen kijkje te nemen op haar blog.

• Zonder wat ga jij nooit de deur uit?

Mijn portefeuille met mijn pas en rijbewijs en mijn gsm. Beetje basic, maar zeer belangrijk! Mijn sleutels heb ik ook vaak mee, zeker als er niemand thuis is. Ik moet toch binnen geraken?

• Wat is jouw favoriete interieur item?

Een plant! Een plantje brengt leven in een kamer en het is nog eens mooi om te zien ook. Hen levend houden is wel iets anders…

• Wat is jouw life quote?

Ik hou zo veel van quotes dat ik niet echt een favoriet heb. Laat ik een simpele, maar oh zo belangrijke kiezen: ‘Love Yourself’.

• Zoek jij liever de warmte of de kou op?

Ik ga altijd op vakantie naar ergens warm, maar ik heb liever de kou. Dan kan je altijd iets extra aantrekken. Als je het te warm hebt en je zit al in je blootje kan je niets meer doen he. Van de kou word ik ook minder moe.

• Als er iets is wat jij nog heel graag zou willen kunnen, wat zou dat dan zijn?

Een instrument bespelen. Daar moest ik echt niet over nadenken. Het lijkt me heel leuk om muziek te kunnen maken.

• Naar welk land zou jij nog wel eens willen verhuizen?

Klinkt misschien heel saai, maar Nederland? Of Engeland lijkt me ook nog wel wat. Eerlijk gezegd, wil ik niet echt in een ander land gaan wonen. Reizen daarentegen vind ik wel heel fijn en ik zou eigenlijk heel de wereld willen zien.

• Waarvoor kunnen we jou in de nacht wakker maken?

Oei oei, ik en slaap: wij kunnen niet zonder elkaar. Dus dit is een moeilijke. Nieuws over BTS? Moesten mijn vrienden me nodig hebben, mogen ze me natuurlijk wel wakker maken.

• Wat vind jij belangrijk in een vriendschap?

Er zijn voor elkaar en elkaar begrijpen. En als je elkaar niet direct begrijpt, dat de ander de moeite wil doen om het te begrijpen. Vertrouwen. Ik moet op mijn gemak zijn bij een persoon.

• Heb jij nog doelen voor dit jaar?

Ik heb altijd doelen, maar ik weet nooit precies wat deze zijn. Ik zou graag wat meer schrijven, hier en op Wattpad, en over het algemeen productiever zijn. Aan mezelf werken is en zal altijd een doel zijn.

• En de laatste vraag. Wat maakt jou nou echt gelukkig?

Hola, zo een vraag kan je niet ineens uit het niets stellen. Geluk en gelukkig zijn is iets heel moeilijk en ik ben volop op zoek naar wat dat juist voor mij betekent. Dus dit is niet echt een vraag dat ik hier gemakkelijk kan beantwoorden. Misschien denk ik hier te diep over na en hoopte je eerder op een antwoord in de aard van ‘mijn vrienden en familie, mijn hobby’s,…’ en dat klopt voor mij ook, maar toch vind ik het moeilijk op hier een pasklaar antwoord op te geven.

Wow, vandaag eindigen we met iets super diep. Wat is geluk voor jou? Of laat ik het simpeler houden: welk land zou jij kiezen om naar te verhuizen?

Een nieuw gevaar op de weg

Eindelijk, eindelijk is het zover: ik heb mijn rijbewijs gehaald!

Twee jaar geleden haalde ik mijn theoretisch rijbewijs en kon ik beginnen met het leren van hoe ik een auto kan besturen. Eerst nam ik 6 uren met de rijschool, maar stopte dan een tijdje met rijden, wegens school en zo. Daarna nam ik nog eens 14 uur zodat ik een voorlopig rijbewijs mocht gaan halen, waarmee ik alleen kon rijden, weliswaar met mijn L nog op mijn achterruit.

In mei en juni ging ik veel rijden met mijn vader, want mijn moeder heeft wat schrik om bij mij in de auto te zitten. Over deze lessen heb ik een beetje een dubbel gevoel. Mijn vader zei me vooral wat ik fout deed en niet hoe ik het dan wel moest doen. Maar dat kan ik hem niet kwalijk nemen want hij is dan ook geen rijinstructeur. Het parkeren ging al helemaal niet met hem, omdat hij niet goed wist hoe me dat uit te leggen. Mijn pa heeft er wel voor gezorgd dat ik regelmatig in de auto zat.

Dan kwamen de examens eraan en ging ik op vakantie, dus zat ik ook niet meer in de auto. Mijn ouders vonden dat ik maar eens voor echt mijn examen ging halen en ik had ook het gevoel dat het al veel te lang aansleepte. Dus twee weken geleden had ik weer enkele lessen met de rijschool. Tijdens mijn eerste les is de auto wel in panne gevallen (even voor de duidelijkheid: dat was niet mijn fout).

’s Avonds ging ik vaak met mijn beste vriendin oefenen om te parkeren op een parking. Dat was luchtig en niet te serieus, wat ervoor zorgde dat ik het liever deed.

Vorige woensdag was de dag daar en ik deed bijna in mijn broek van de stress. Voor mijn examen had ik nog 2 uur les met de rijschool en dan ging ik naar mijn examen. Ik had bijna een fout gemaakt bij het parkeren, maar heb het nog op tijd kunnen corrigeren. De examinator was wel een beetje ongeduldig. Mijn rijinstructeur had me altijd gezegd dat ik beter mijn tijd kon nemen dan snel snel proberen, maar daar dacht zij precies anders over. Maar bon, ik was van de eerste keer geslaagd!

Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat ik het te gemakkelijk heb gehaald, misschien heeft dat iets te maken met dat ik met de rijschool ben gegaan, maar ik ben wel enorm blij dat ik eindelijk mijn rijbewijs heb. Mijn moeder profiteert ervan en stuurt me met de auto naar de winkel en zo. Hopelijk durft ze binnenkort ook bij mij in de auto te zitten.

Ik heb niet het gevoel dat ik al goed kan rijden, maar dat is normaal. Zoiets leer je enkel door ervaring. Hopelijk heb ik in de toekomst minder stress en schrik achter het stuur en ga ik het liever rijden. Nu is het allemaal nog wat wennen.

Moest je vragen hebben of tips willen als je zelf je examen gaat doen, mag je me gerust iets laten weten. En als laatste: wees voorzichtig op de baan, want een ongeluk is snel gebeurd.

In de boekenwinkel en meisjesspullen

Hallo iedereen!

Sinds kort werk ik in een boekenwinkel/krantenwinkel en het bevalt me goed. Ik kom wel altijd doodvermoeid toe, maar dat vind ik niet erg, want ten eerste verdien ik er wat mee en ten tweede leer ik er een hoop van. Mijn sociale vaardigheden  zijn niet zo goed, omdat ik die nog nooit echt nodig heb gehad. Op school leert men je niet hoe je mensen in een winkel moet helpen en hoe je spontaan kan overkomen. Eerst voelde ik me een beetje tekortschieten, maar uiteindelijk is dat normaal als je zoiets nog nooit hebt gedaan.

Ik ben er ook achter gekomen dat er meer met de Lotto wordt gespeeld dan ik had gedacht en dat er enorm veel verschillende soorten sigaretten bestaan! Het is niet gemakkelijk maar ik zal er hopelijk wel komen. Ik hoor natuurlijk ook wat iedereen te vertellen heeft als ik achter mijn balie sta. En gisteren hoorde ik iets dat mijn hart een beetje deed pijn doen.

In onze boekenwinkel hebben we een plaats waar allemaal roze spulletjes en boekjes van Topmodel te koop staan. Je kent deze wel. Nou, gisteren was er een jongetje die met zijn moeder en zus bij ons in de winkel stond en die maar bleef wijzen naar een van deze spulletjes. Maar zijn moeder zei: ‘Neen, dat krijg je niet. Dat is voor meisjes en jij bent een jongen.’ En dat jongetje was zo teleurgesteld…

Eerlijk gezegd snap ik die moeder, of elke andere ouder die zoiets zegt, helemaal niet. Waarom zou je een sekse vasthangen aan een voorwerp of kleur? Als je kind iets mooi vindt, verbied je hem toch niet omdat ‘het voor een meisje’ is? En omgekeerd natuurlijk ook. Dat is toch hoe ik erover denk. Wat is jouw mening?

Hopelijk vang ik nog gesprekken op of leer ik dingen die ik met jullie kan delen. Nog een fijne zondag!

 

 

Bodyshaming op het internet

Hey hey!

Vandaag wil ik het graag over iets hebben dat me enorm heeft geraakt. Al een tijdje ben ik fan van een Belgische meisjesdansgroep die danscovers van kpopgroepen op YouTube plaatst. Ik volg enkele leden ook op Instagram en er was iemand die een reactie op een van hun video’s in haar story zette. De reactie ging erover dat de meisjes echt eens moesten beginnen letten op hun gewicht, want het hebben van een beetje vet is echt ongezond. Ze zouden het nog aan hun hart krijgen.

Ik was van: like whaaat? Wie denk jij te zijn dat je dit over iemand kan zeggen? Wat in jou zegt dat dit jouw zaken zijn? Ik sprak het meisje aan en ze zei dat de groep dagelijks wel 10 reacties krijgen die spreken over hun gewicht. De meisjes zijn niet eens ‘dik’ of waarnaar die persoon ook verwees. Maar zelfs al was dat zo: dan nog heb jij echt geen recht om daar iets over te zeggen! Iedereen heeft zijn eigen lichaam en dat behoort tot jezelf toe. Niemand heeft iets te zeggen over het lichaam van een ander.

Ik was echt een beetje in shock, maar ik zit dagelijks op het internet en het is niet de eerste keer dat ik zoiets tegenkom. Ik snap gewoon niet waarom mensen opmerkingen maken over anderen hun lichaam of gewicht. Gewoon waarom? Ik denk dat als jij zo een reactie schrijft, je meer problemen hebt dan degene waarover je de reactie schrijft. Het is allemaal gemakkelijk, zoiets schrijven achter een scherm. Wat wil je ermee bereiken? Dat mensen zich slecht in hun vel gaan voelen? Als je niets positief kan zeggen, kan je beter je mond houden. Bovendien was je daar om naar een danscover te kijken, wat dus duidelijk niets te maken had met hun gewicht.

En het spelen van de gezondheidskaart: ‘je kan beter wat gewicht verliezen of je bent niet meer gezond’. Het is niet omdat je wat vet hebt dat je ongezond bent. Iedereen heeft vet, in welke hoeveelheid dan ook. Dat is normaal. Bovendien is elk lichaam anders gebouwd en heeft ieder lichaam een andere proportie. En zeg niet dat het uit bezorgdheid is, want ten eerste ken je die mensen niet eens persoonlijk en ten tweede als je bezorgd was om hen zou je nagedacht hebben over hoe je reactie hen zou beïnvloeden. Deze meisjes lieten het gelukkig niet te veel aan hun hart komen, waarvoor ik hen echt enorm bewonder.

YouTube zou deze reacties moeten filteren en blijkbaar gebeurt dat ook, maar moet de moderator toch nog de reactie goedkeuren of afkeuren. Dus dan wordt de reactie toch nog gezien. Maar daar zou de oplossing niet moeten zitten.

Als we nu eens allemaal respect opbrachten voor andere mensen en geen commentaar geven over het lichaam van een ander. Dat doen we al genoeg bij onszelf. Dat zou de wereld al een iets mooiere plaats maken.

Zoals je misschien wel gemerkt hebt, grijpt dit me aan. Niet alleen omdat ik zelf problemen heb gehad met het beeld over mijn eigen lichaam, maar ook omdat ik gewoon niet begrijp waarom mensen aan bodyshaming doen. Wat denk jij over dit onderwerp?

 

Na maanden terug een update

Hallo iedereen!

Huh, wat is dat hier, terug een blogpost? Ja dat heb je goed gezien! Na maanden niet meer actief te zijn op WordPress en nu voelt het voor mij goed aan om terug te komen, dus het leek me een goed idee om even een update te plaatsen.

In mei ben ik 19 jaar geworden, maar ik heb het niet super hard gevierd, omdat ik gewoon niet graag in de belangstelling sta. Ik vier graag anderen hun verjaardag, maar niet die van mezelf, omdat dan alles om mij draait en dat vind ik niet zo fijn.

In juni was ik 2 jaar clean van zelfbeschadiging en dat deed me eerlijk gezegd meer dan mijn verjaardag deed. Ik kreeg ook een lief berichtje van mijn beste vriendin hiervoor en dat raakte me echt. Waarschijnlijk schrijf ik hier nog iets over, maar als je aan het strugglen bent met zelfbeschadiging, weet dan dat het echt beter wordt, en dat dat niet zomaar iets is wat mensen zeggen om je gerust te stellen.

In juni had ik jammer genoeg ook examens. Ik heb me er echt door moeten worstelen, want op het moment dat je moet leren lijkt het je natuurlijk een goed idee om na te denken over het hele nut ervan en of dit is wat je met je leven wil doen. Niet het beste idee, maar oke, ik ben erdoor geraakt. Ik kreeg mijn punten en was dit semester op al mijn vakken geslaagd, waar ik heel blij mee was, want ik had nog schrik voor een vak, maar daar was ik net door. Nu moet ik in augustus nog een herexamen doen van in januari en dat valt al bij al nog mee, dus op naar het tweede jaar psychologie!

In juli ben ik op vakantie gegaan naar het zuiden van Frankrijk, en dat is me heel goed bevallen, behalve enkele slechte dagen maar die heeft iedereen wel eens, op vakantie of niet.

Wat houdt me momenteel bezig? Aan mijn afwezigheid te zien duidelijk niet bloggen, maar daar ga ik straks verder op in. Ik heb de wereld van Kpop (Koreaanse pop) ontdekt en ben enorme fan geworden van BTS. Dus daar heb ik me enorm mee beziggehouden: hun muziek, dansen en persoonlijkheid ontdekken. In een korte tijd is deze band enorm veel voor mij beginnen te betekenen en ik ben zo blij dat ik hen heb ontdekt. Ik heb online toffe mensen ontmoet van de fandom. Ook al zijn er soms problemen in de fandom of tussen onze fandom en anderen, of maak ik me zorgen om hen (want normaal is als je zo veel om hen geeft, want je misschien raar vindt omdat ik hen niet persoonlijk ken, maar bon) en is niet alles makkelijk. Ze geven me motivatie en inspiratie en stellen me gerust. Ze zijn een meerwaarde geworden in mijn leven, dus dat is het belangrijkste.

Ik heb heel wat fanfiction gelezen op Wattpad en ben van plan om er zelf ook nog wat te schrijven. Bovendien probeer ik de dansjes van bepaalde Kpop groepen te leren, omdat ik dat zo iets leuk vind om te doen. Ik heb lang gedanst, maar vorig jaar ben ik gestopt, door uni, en nu heb ik het gevoel dat ik mijn liefde voor dansen aan het terugkrijgen ben.

Er zijn wat problemen geweest in mijn vriendengroepje en we hebben er op een avond heel wat over gepraat. Het is allemaal wat ingewikkeld, dus ik ga het voorlopig niet uitleggen. Toen mijn vrienden die avond weggingen had ik wat een dubbel gevoel, maar dit weekend zag ik hen op een fuif en dat zat wel oke. Het zal niet snel terug zoals vroeger zijn, maar dat is denk ik normaal. Opgroeien is hard.

Ik heb ook wat problemen gehad met mijn mentale gezondheid op vlak van angst en paniek, maar daar ga ik voorlopig ook niet te diep op in, want ik snap het zelf niet zo goed.

Ik heb een life en school motivatie account gemaakt op Instagram, wat ik enorm fijn vind, want het geeft niet alleen andere mensen motivatie, maar ook mezelf. (@study_and_life_motivation_)

Morgen begin ik halve dagen te werken in een boekenwinkel, dus dat is spannend, maar ik kijk er wel naar uit. Een boekenwinkel is gewoon een beetje een hemel voor mij.

Dus hoe zit het nu met mijn blog? Eerlijk gezegd weet ik het niet goed. Ik heb getwijfeld om hier te beginnen bloggen in het Engels, maar heb dan toch besloten om dat voor mijn fanfictions op Wattpad te houden. Ik heb ook al lang niet meer jullie blogberichten gelezen en het spijt me om dit te zeggen, maar dat zal waarschijnlijk niet veel beteren. Ik wil me nu vooral focussen op mijn eigen blogpost en verhalen op Wattpad. Dit betekent niet dat ik me niet afvraag hoe het met jullie gaat. Let me know in de reacties!

Ik ga dus rustig aan doen met de blog en zien hoever ik kom. En dan zit ik met de boekenclub. Ik heb het een maand geprobeerd, maar dat lukte niet zo goed, dus waarschijnlijk moet ik hier nog wat beter over nadenken voordat ik deze terug opstart. Als je tips hebt mag je me altijd iets laten weten.

Zo dat was het dan! Hopelijk zien we elkaar snel terug en als je nog vragen hebt mag je die gerust achterlaten. Ik antwoord met veel plezier. Xx

 

 

Blogbreak

Hallo iedereen! Misschien heb je het al gemerkt, of misschien niet, maar ik ben tegenwoordig niet meer zo actief op WordPress. Dit komt omdat de examens eraan komen en ik heel weinig tijd heb om nog iets anders naast leren te doen. Daarom leek het me het beste om even een break te nemen van het bloggen, wat ik wel jammer vind, maar dat lijkt me het beste. Zo kan ik me volop focussen op de examens zonder me zorgen te maken over mijn blog. Waarschijnlijk ga ik wel nog af en toe jullie berichten lezen.

Ik heb examens tot eind juni, maar daarna vertrek ik op vakantie. Je kan me dus ongeveer terugverwachten in augustus, met hopelijk veel inspiratie en blogposten. Aan iedereen met examens: veel succes! En anders al een fijne vakantie toegewenst! 🙂