Ik zamelde geld in voor het goede doel

Hallo iedereen!

Vrijdag was het Rode Neuzen Dag en dat was het einde van een mooie en leerrijke periode waarin ik geld inzamelde voor het goede doel.

Iets voor het goede doel doen stond al lang op mijn bucketlist en nu kan ik het doorschrappen. Rode Neuzen Dag is een actie in België om geld in te zamelen om jongeren met mentale problemen te helpen. Als je me een beetje kent, dan weet je hoe belangrijk mentale gezondheid is voor mij, dus dit was een actie die ik zeker wou steunen.

Ik begon met een doos Rode Neuzen te bestellen en deze te verkopen. Er zaten 60 neuzen in de doos, dus ik had wat twijfels over of ik ze allemaal verkocht zou krijgen. Maar guess what? Het is gelukt! Zo bracht ik €300 op.

Maar dat is nog niet alles. Een paar maanden geleden schreef ik in een brief naar mijn penvriendin dat ik een actie wou oprichten voor de Rode Neuzen Dag in de naam van A.R.M.Y. Voor de mensen die niet weten waarvoor dit staat: A.R.M.Y. is de fandom van BTS, een Zuid-Koreaanse Boyband. We zijn met veel, dus dit zou wel eens een succes kunnen worden. Mijn penvriendin was meteen enthousiast en stuurde me een berichtje om te vragen of ze mee kon helpen. Ik had een vaag idee over hoe we het konden aanpakken, dus haar hulp kwam echt op het juiste moment. We doopten de actie ‘Speak Yourself’ naar de speech die BTS gaf op de Verenigde Naties. (Echt een aanrader!)

We maakten een Twitteraccount, een Facebook pagina en een Insta, registreerden ons op de site van Rode Neuzen Dag en we konden eraan beginnen. Eerst zamelden we het geld in via crowdfunding: mensen konden een zelfgekozen bedrag storten. Dit bracht niet super veel geld op, dus kwamen we met een ander idee. We gingen wristbands verkopen aan de cinema, want BTS kwam met een film in de Kinepolis. Het was even stress omdat het niet zeker was dat de bandjes op tijd zouden geleverd worden. Maar dan kreeg ik de bandjes binnen en ik was gewoon verliefd. Ze waren mooier dan ik had gehoopt. Een andere vriendin had ze ontworpen.

Dan verdeelden we de 500 bandjes over de Vlaamse cinema’s, want we hadden jammer genoeg geen verkopers gevonden in Wallonië. Toen de avond van de film eraan kwam en we iedereen op de sociale media hadden verteld dat er bandjes voor het goede doel zouden verkocht worden, deed ik het bijna in mijn broek van de stress. Als er iets zou mislopen, lag alle verantwoordelijkheid bij mij. En wat als niemand een bandje zou kopen? Want er was wel wat geld ingekropen om ze te laten maken.

Allemaal zorgen voor niets, want ik was voor de film constant bezig met bandjes verkopen en dat was in de andere cinema’s ook zo. Iedereen dat bij ons kwam was zo enthousiast en dat deed me zo veel plezier. Ik ontmoette A.R.M.Y. die ik al een tijdje online kende en nu eens in het echt zag. Enkele minuten voordat de film begon gingen we naar binnen en toen kon ik even ontspannen, want hey, het was wel de film van BTS! Ik keek even vlug op mijn gsm en zag dat in Antwerpen de bandjes al verkocht waren en ik was sprakeloos. De film zelf was super en erna heb ik nog even bandjes verkocht. Ik viel die nacht in slaap met een geweldig gevoel.

De volgende dag verzamelde ik al het geld en gedurende de volgende dagen stuurde ik nog enkele bandjes op naar mensen die er geen hadden kunnen scoren voor de film. Dat was een werkje, maar ze zijn allemaal verkocht geraakt!

Donderdag sloot ik de actie en vrijdag was het Rode Neuzen Dag. Op tv werd hiervoor een show uitgezonden en in de onderhoek verschenen alle acties. Het moment dat onze actie passeerde, werd ik even emotioneel. We zamelden €1426 in!

Ik ben heel blij dat dit zo is gelopen. Ik heb veel vrienden gemaakt en ben echt opnieuw verwonderd over de kracht van A.R.M.Y. Langs de ene kant ben ik ook wel blij dat het na zo veel weken gedaan is en we dit konden afsluiten. Maar volgend jaar doe ik het zeker opnieuw en dan gaan we voor nog meer!

Advertenties

Mijn blog is stervende en dingen gaan veranderen

Hallo iedereen!

Yes, I know, het lijkt maanden geleden (en waarschijnlijk is het dat ook) dat ik nog een blogpost heb gepost. Nu heb ik duizend redenen waarom, waarvan de hoofdreden is dat ik het enorm druk heb gehad. De kans is groot dat ik het in de toekomst nog drukker ga hebben, dus er moet iets veranderen.

Ik hou van bloggen, maar de laatste tijd komt het bloggen op de laatste plaats en schuif ik het altijd voor mezelf uit. Ik heb zoveel ideeën, maar deze worden niet uitgewerkt en uiteindelijk komt er niets van online. Dit heeft een beetje als gevolg dat het echt slecht gaat met mijn blog. Geen bezoekers en views meer en hoewel dat niet het belangrijkste is, doet het me toch wel wat. Want ik zat met het idee in mijn hoofd van: ‘Als ik nu iets post, gaat toch niemand het zien of erop reageren.’ Wat belachelijk is natuurlijk.

Daarom wil ik nu mezelf een ‘regel’ opleggen. Ik wil alleen maar bloggen als ik er zin in heb en iets heb om over te schrijven en voor de rest niet te veel na te denken over het bloggen. Ik ga mezelf geen schema meer geven, want ik weet toch dat ik me daar niet aan kan houden en het me toch maar stress geeft. Dus aan mijn volgers: je zal het wel zien als er iets online komt. 😉

Dan zat ik ook nog met dat ik de blogs van andere bloggers wil lezen, maar er gewoon echt geen tijd voor heb. Ik denk dan dat ik wel eens helemaal zal terugscrollen en alles zal lezen, maar dat komt er natuurlijk niet van, met als resultaat dat ik niets meer lees. Daarom wil ik nu gewoon de blogs lezen die me wat zeggen en die mijn interesse opwekken. Ik hoop dat men dat niet te persoonlijk opneemt, want het ligt echt volledig aan mij.

Het bloggen mag geen verplichting zijn. Als je me al langer volgt, dan weet je dat ik hier al heel wat problemen mee heb gehad en altijd zeg dat ik het deze keer beter ga doen. Maar dat ga ik deze keer niet doen. Ik ga bloggen wanneer het me goed uitkomt en ik iets heb om te delen, zonder dat te overdenken. Ik hoop dat jullie dat begrijpen. ❤

Ik ben een orgaandonor

Hallo iedereen!

Vorige week zondag heb ik me ingeschreven als orgaandonor en vandaag wil ik jullie er wat meer over vertellen.

Onlangs was er een programma op tv genaamd ‘Make Belgium Great Again’ en daarin werd opgeroepen om je massaal te laten registreren als orgaandonor. Daarvoor werden de gemeentehuizen speciaal geopend op zondag, zodat mensen zeker konden langsgaan op een dag waarop men niet moet werken. Meer dan 20.000 mensen hebben zich ingeschreven als orgaandonor en ik ben eentje van hen.

Af en toe dacht ik er wel eens over na om dit te laten doen, maar de gelegenheid deed zich nooit echt voor en daarom bleef ik het maar uitstellen. Deze vermelding in de media heeft me echter toch een laatste push gegeven en wat ben ik daar blij mee!

Ik vind het vooral belangrijk dat ik deze beslissing nu maak, zodat naaste familieleden op het moment dat er iets met mij gebeurt hier niet over hoeven na te denken. De kans lijkt me ook groot dat je als familielid op dat moment heel erg emotioneel bent en je deze beslissing helemaal niet wil nemen. Daarom ben ik blij dat ik de beslissing voor hen nam en eigenlijk voelt dit heel geruststellend.

Als ik dood ben, heb ik toch niets meer aan mijn organen en dat je er mensen mee kan helpen, terwijl je dood bent, vind ik mooi. Wat misschien een beetje vreemd klinkt, maar je begrijpt wat ik bedoel. Ik hoop dat ik op deze manier toch nog wat mensen kan helpen!

Ben jij een orgaandonor of zou je je graag inschrijven? Let me know. Moest je je graag willen laten inschrijven, laat dit dan je laatste push zijn!

Liebster Award

Hallo iedereen! Een tijdje geleden ben ik opnieuw genomineerd door Layla voor de Liebster Award. Heel erg bedankt en vergeet zeker eens geen kijkje te nemen op haar blog.

• Zonder wat ga jij nooit de deur uit?

Mijn portefeuille met mijn pas en rijbewijs en mijn gsm. Beetje basic, maar zeer belangrijk! Mijn sleutels heb ik ook vaak mee, zeker als er niemand thuis is. Ik moet toch binnen geraken?

• Wat is jouw favoriete interieur item?

Een plant! Een plantje brengt leven in een kamer en het is nog eens mooi om te zien ook. Hen levend houden is wel iets anders…

• Wat is jouw life quote?

Ik hou zo veel van quotes dat ik niet echt een favoriet heb. Laat ik een simpele, maar oh zo belangrijke kiezen: ‘Love Yourself’.

• Zoek jij liever de warmte of de kou op?

Ik ga altijd op vakantie naar ergens warm, maar ik heb liever de kou. Dan kan je altijd iets extra aantrekken. Als je het te warm hebt en je zit al in je blootje kan je niets meer doen he. Van de kou word ik ook minder moe.

• Als er iets is wat jij nog heel graag zou willen kunnen, wat zou dat dan zijn?

Een instrument bespelen. Daar moest ik echt niet over nadenken. Het lijkt me heel leuk om muziek te kunnen maken.

• Naar welk land zou jij nog wel eens willen verhuizen?

Klinkt misschien heel saai, maar Nederland? Of Engeland lijkt me ook nog wel wat. Eerlijk gezegd, wil ik niet echt in een ander land gaan wonen. Reizen daarentegen vind ik wel heel fijn en ik zou eigenlijk heel de wereld willen zien.

• Waarvoor kunnen we jou in de nacht wakker maken?

Oei oei, ik en slaap: wij kunnen niet zonder elkaar. Dus dit is een moeilijke. Nieuws over BTS? Moesten mijn vrienden me nodig hebben, mogen ze me natuurlijk wel wakker maken.

• Wat vind jij belangrijk in een vriendschap?

Er zijn voor elkaar en elkaar begrijpen. En als je elkaar niet direct begrijpt, dat de ander de moeite wil doen om het te begrijpen. Vertrouwen. Ik moet op mijn gemak zijn bij een persoon.

• Heb jij nog doelen voor dit jaar?

Ik heb altijd doelen, maar ik weet nooit precies wat deze zijn. Ik zou graag wat meer schrijven, hier en op Wattpad, en over het algemeen productiever zijn. Aan mezelf werken is en zal altijd een doel zijn.

• En de laatste vraag. Wat maakt jou nou echt gelukkig?

Hola, zo een vraag kan je niet ineens uit het niets stellen. Geluk en gelukkig zijn is iets heel moeilijk en ik ben volop op zoek naar wat dat juist voor mij betekent. Dus dit is niet echt een vraag dat ik hier gemakkelijk kan beantwoorden. Misschien denk ik hier te diep over na en hoopte je eerder op een antwoord in de aard van ‘mijn vrienden en familie, mijn hobby’s,…’ en dat klopt voor mij ook, maar toch vind ik het moeilijk op hier een pasklaar antwoord op te geven.

Wow, vandaag eindigen we met iets super diep. Wat is geluk voor jou? Of laat ik het simpeler houden: welk land zou jij kiezen om naar te verhuizen?

Een nieuw gevaar op de weg

Eindelijk, eindelijk is het zover: ik heb mijn rijbewijs gehaald!

Twee jaar geleden haalde ik mijn theoretisch rijbewijs en kon ik beginnen met het leren van hoe ik een auto kan besturen. Eerst nam ik 6 uren met de rijschool, maar stopte dan een tijdje met rijden, wegens school en zo. Daarna nam ik nog eens 14 uur zodat ik een voorlopig rijbewijs mocht gaan halen, waarmee ik alleen kon rijden, weliswaar met mijn L nog op mijn achterruit.

In mei en juni ging ik veel rijden met mijn vader, want mijn moeder heeft wat schrik om bij mij in de auto te zitten. Over deze lessen heb ik een beetje een dubbel gevoel. Mijn vader zei me vooral wat ik fout deed en niet hoe ik het dan wel moest doen. Maar dat kan ik hem niet kwalijk nemen want hij is dan ook geen rijinstructeur. Het parkeren ging al helemaal niet met hem, omdat hij niet goed wist hoe me dat uit te leggen. Mijn pa heeft er wel voor gezorgd dat ik regelmatig in de auto zat.

Dan kwamen de examens eraan en ging ik op vakantie, dus zat ik ook niet meer in de auto. Mijn ouders vonden dat ik maar eens voor echt mijn examen ging halen en ik had ook het gevoel dat het al veel te lang aansleepte. Dus twee weken geleden had ik weer enkele lessen met de rijschool. Tijdens mijn eerste les is de auto wel in panne gevallen (even voor de duidelijkheid: dat was niet mijn fout).

’s Avonds ging ik vaak met mijn beste vriendin oefenen om te parkeren op een parking. Dat was luchtig en niet te serieus, wat ervoor zorgde dat ik het liever deed.

Vorige woensdag was de dag daar en ik deed bijna in mijn broek van de stress. Voor mijn examen had ik nog 2 uur les met de rijschool en dan ging ik naar mijn examen. Ik had bijna een fout gemaakt bij het parkeren, maar heb het nog op tijd kunnen corrigeren. De examinator was wel een beetje ongeduldig. Mijn rijinstructeur had me altijd gezegd dat ik beter mijn tijd kon nemen dan snel snel proberen, maar daar dacht zij precies anders over. Maar bon, ik was van de eerste keer geslaagd!

Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat ik het te gemakkelijk heb gehaald, misschien heeft dat iets te maken met dat ik met de rijschool ben gegaan, maar ik ben wel enorm blij dat ik eindelijk mijn rijbewijs heb. Mijn moeder profiteert ervan en stuurt me met de auto naar de winkel en zo. Hopelijk durft ze binnenkort ook bij mij in de auto te zitten.

Ik heb niet het gevoel dat ik al goed kan rijden, maar dat is normaal. Zoiets leer je enkel door ervaring. Hopelijk heb ik in de toekomst minder stress en schrik achter het stuur en ga ik het liever rijden. Nu is het allemaal nog wat wennen.

Moest je vragen hebben of tips willen als je zelf je examen gaat doen, mag je me gerust iets laten weten. En als laatste: wees voorzichtig op de baan, want een ongeluk is snel gebeurd.

In de boekenwinkel en meisjesspullen

Hallo iedereen!

Sinds kort werk ik in een boekenwinkel/krantenwinkel en het bevalt me goed. Ik kom wel altijd doodvermoeid toe, maar dat vind ik niet erg, want ten eerste verdien ik er wat mee en ten tweede leer ik er een hoop van. Mijn sociale vaardigheden  zijn niet zo goed, omdat ik die nog nooit echt nodig heb gehad. Op school leert men je niet hoe je mensen in een winkel moet helpen en hoe je spontaan kan overkomen. Eerst voelde ik me een beetje tekortschieten, maar uiteindelijk is dat normaal als je zoiets nog nooit hebt gedaan.

Ik ben er ook achter gekomen dat er meer met de Lotto wordt gespeeld dan ik had gedacht en dat er enorm veel verschillende soorten sigaretten bestaan! Het is niet gemakkelijk maar ik zal er hopelijk wel komen. Ik hoor natuurlijk ook wat iedereen te vertellen heeft als ik achter mijn balie sta. En gisteren hoorde ik iets dat mijn hart een beetje deed pijn doen.

In onze boekenwinkel hebben we een plaats waar allemaal roze spulletjes en boekjes van Topmodel te koop staan. Je kent deze wel. Nou, gisteren was er een jongetje die met zijn moeder en zus bij ons in de winkel stond en die maar bleef wijzen naar een van deze spulletjes. Maar zijn moeder zei: ‘Neen, dat krijg je niet. Dat is voor meisjes en jij bent een jongen.’ En dat jongetje was zo teleurgesteld…

Eerlijk gezegd snap ik die moeder, of elke andere ouder die zoiets zegt, helemaal niet. Waarom zou je een sekse vasthangen aan een voorwerp of kleur? Als je kind iets mooi vindt, verbied je hem toch niet omdat ‘het voor een meisje’ is? En omgekeerd natuurlijk ook. Dat is toch hoe ik erover denk. Wat is jouw mening?

Hopelijk vang ik nog gesprekken op of leer ik dingen die ik met jullie kan delen. Nog een fijne zondag!

 

 

Bodyshaming op het internet

Hey hey!

Vandaag wil ik het graag over iets hebben dat me enorm heeft geraakt. Al een tijdje ben ik fan van een Belgische meisjesdansgroep die danscovers van kpopgroepen op YouTube plaatst. Ik volg enkele leden ook op Instagram en er was iemand die een reactie op een van hun video’s in haar story zette. De reactie ging erover dat de meisjes echt eens moesten beginnen letten op hun gewicht, want het hebben van een beetje vet is echt ongezond. Ze zouden het nog aan hun hart krijgen.

Ik was van: like whaaat? Wie denk jij te zijn dat je dit over iemand kan zeggen? Wat in jou zegt dat dit jouw zaken zijn? Ik sprak het meisje aan en ze zei dat de groep dagelijks wel 10 reacties krijgen die spreken over hun gewicht. De meisjes zijn niet eens ‘dik’ of waarnaar die persoon ook verwees. Maar zelfs al was dat zo: dan nog heb jij echt geen recht om daar iets over te zeggen! Iedereen heeft zijn eigen lichaam en dat behoort tot jezelf toe. Niemand heeft iets te zeggen over het lichaam van een ander.

Ik was echt een beetje in shock, maar ik zit dagelijks op het internet en het is niet de eerste keer dat ik zoiets tegenkom. Ik snap gewoon niet waarom mensen opmerkingen maken over anderen hun lichaam of gewicht. Gewoon waarom? Ik denk dat als jij zo een reactie schrijft, je meer problemen hebt dan degene waarover je de reactie schrijft. Het is allemaal gemakkelijk, zoiets schrijven achter een scherm. Wat wil je ermee bereiken? Dat mensen zich slecht in hun vel gaan voelen? Als je niets positief kan zeggen, kan je beter je mond houden. Bovendien was je daar om naar een danscover te kijken, wat dus duidelijk niets te maken had met hun gewicht.

En het spelen van de gezondheidskaart: ‘je kan beter wat gewicht verliezen of je bent niet meer gezond’. Het is niet omdat je wat vet hebt dat je ongezond bent. Iedereen heeft vet, in welke hoeveelheid dan ook. Dat is normaal. Bovendien is elk lichaam anders gebouwd en heeft ieder lichaam een andere proportie. En zeg niet dat het uit bezorgdheid is, want ten eerste ken je die mensen niet eens persoonlijk en ten tweede als je bezorgd was om hen zou je nagedacht hebben over hoe je reactie hen zou beïnvloeden. Deze meisjes lieten het gelukkig niet te veel aan hun hart komen, waarvoor ik hen echt enorm bewonder.

YouTube zou deze reacties moeten filteren en blijkbaar gebeurt dat ook, maar moet de moderator toch nog de reactie goedkeuren of afkeuren. Dus dan wordt de reactie toch nog gezien. Maar daar zou de oplossing niet moeten zitten.

Als we nu eens allemaal respect opbrachten voor andere mensen en geen commentaar geven over het lichaam van een ander. Dat doen we al genoeg bij onszelf. Dat zou de wereld al een iets mooiere plaats maken.

Zoals je misschien wel gemerkt hebt, grijpt dit me aan. Niet alleen omdat ik zelf problemen heb gehad met het beeld over mijn eigen lichaam, maar ook omdat ik gewoon niet begrijp waarom mensen aan bodyshaming doen. Wat denk jij over dit onderwerp?