Tijd voor jezelf nemen en het belang van rust

Hallo iedereen!

Het school is nog maar twee weken bezig, maar ik ben al kapot. De laatste tijd voel ik me niet zo goed. Ik ben heel moe, wat logisch is want ik moet af en toe vroeg op staan, maar zelfs al kan ik later opstaan, dan nog slaap ik niet goed. Ik heb ook vaak pijn, gewoon random in mijn lichaam. Gisteren was het mijn heup die pijn deed, de dag ervoor mijn knie en nu mijn schouder. Je kent het wel, zo die pijn als je een heel vermoeide dag hebt gehad. Maar het ding is dat ik niet veel les heb en dat ik lichamelijk ook niet zo veel doe, maar dat ik wel enorm vermoeid ben, soms zo erg dat ik tijdens de dag even moet gaan liggen. Dit geeft me geen goed gevoel over mezelf, waardoor ik me wat neerslachtig voel.

Het is het seizoen om ziek te worden of  een verkoudheid te hebben en ik heb vaak het gevoel dat ik ziek ga worden, maar dat gebeurt niet. Stiekem hoop ik dat ik even een paar dagen ziek kan zijn en er dan vanaf ben. Voorlopig heb ik besloten om het wat rustig aan te doen, want misschien heeft het wat te maken met stress. Ik probeer wat langer te slapen en tijdens de dag even te rusten als ik daar nood aan heb. Dit heeft wel als gevolg dat ik niet zo veel doe voor school, waardoor ik me lui voel. Ik moet in principe maar twee of drie dagen naar school in de week en ik werk vijf uur op zaterdag, dus dat is niet super veel, maar ik moet rusten. Anders hou ik het niet vol.

Ik weet niet of het een mentaal of een fysiek probleem is, maar ik ga beginnen met tijd voor mezelf te nemen en op tijd op de rem te drukken. Er zijn veel evenementen waar ik al naartoe ben geweest of andere dingen waar ik naartoe moest, dus ik hoop dat het nu wat rustiger wordt. Het moet! Het is belangrijk om je rust te hebben, want als je moe bent, heeft dat een invloed op de rest van je dag. Als ik voldoende rust heb gehad, ga ik proberen om wat meer te bewegen. Dat zal misschien goed doen aan mijn lichaam en zal ik me misschien minder stram of lui voelen. Als jullie nog tips voor me hebben: ze zijn altijd welkom.

Vandaag is het world mental health day en ik zou graag het volgende met jullie delen. Alsjeblief, neem je rust en wees lief voor jezelf. Je kan proberen verder te gaan en verder te gaan, maar er komt een punt waarop dat niet meer lukt. Je kan blijven knijpen op een sinaasappel, maar op een bepaald moment komt er geen sap meer uit, hoe hard je ook knijpt. Neem wat tijd voor jezelf, al is het maar kort. Je verdient het!

Herexamens, vakantie en een nieuw schooljaar

Hallo iedereen! Hier ben ik weer met een kleine update. 🙂

Eind augustus en begin september had ik mijn drie herexamens en niet zo lang geleden kreeg ik de uitslag. Ik ben op alle drie geslaagd! Dat had ik echt niet verwacht, zeker niet van biologische psychologie, omdat ik daar in de eerste zit een 4 op had. En nu een 13! Daar ben ik ontzettend blij mee. Ik heb misschien geen hele zomervakantie gehad, maar ik ben toch blij dat ik geen enkel vak moet meenemen.

Vorige week ben ik met mijn beste vrienden een paar dagen naar zee geweest. In het begin keek ik er niet zo naar uit, omdat een iemand later wou vertrekken dan de andere drie en dan was daar een beetje drama rond, want dan zouden we niets meer aan die dag hebben en zo. Maar bon, we hebben het dus opgelost met twee per twee op te gaan, twee personen ’s ochtends, en twee ’s avonds. Zo waren de bedden en al ook al gemaakt. Onze vakantie begon dus niet al te schitterend, waardoor ik wat schrik had voor de andere dagen, maar het was super leuk! Echt, we hebben zo veel leuke momenten gehad en hebben veel gedaan. Zo zijn we gaan gokarten, kubben, minigolfen, bowlen, zijn we naar Plopsaland geweest en hebben we zelfs een escape room gedaan. Het was de tweede keer dat we een escape room deden en wat hou ik ervan!

Mijn tandarts heeft mijn eerste gaatje ooit ontdekt en daar baal ik enorm van. Ik ben echt niet zo een held als het gaat over dokters en spuiten.

Morgen beginnen mijn lessen opnieuw en ik kijk er wel naar uit. Ik heb niet zoveel les, maar de vakken die ik heb lijken me heel interessant. Laten we er volop tegenaan vliegen!

Hoe was jouw vakantie nog? Kijk je uit naar een nieuwe periode school/werk? Heb je ooit al eens een escape room gedaan?

Terugkommoment rijbewijs

Hallo iedereen!

Vorig jaar in september haalde ik mijn rijbewijs en ik wou dat ik kon zeggen dat ik nu super goed kan rijden, maar dat is niet zo. Ik rij helemaal niet veel, vooral omdat ik daar niet echt de reden toe heb. Ik ga met de trein naar school en voor de rest ga ik niet vaak weg. Al probeer ik toch zo veel mogelijk te rijden om beter te worden. Nou, sinds kort heeft de overheid iets nieuws ingevoerd: iedereen moet nu tussen 6 en 9 maanden na het behalen van het rijbewijs naar een terugkommoment komen. Omdat ik net in de periode viel toen alles nog niet op zijn pootjes stond, mocht ik iets later gaan, maar onlangs was het zover.

Voor degenen die het niet weten: het terugkommoment is een verplichte activiteit die je moet doen (anders heb je kans op een dikke boete) als je je rijbewijs haalt om jonge bestuurders op de gevaren van het rijden met de auto te wijzen. Je betaalt er €102 voor, wat volgens mij wel een beetje geldklopperij is als je weet dat iedereen het verplicht moet doen. Het duurt vier uur en daarna krijg je een attest. Voor de duidelijkheid: je rijbewijs kan je niet kwijtraken.

Ik had me ingeschreven om op zaterdag om 14.30u te gaan, wat ideaal zou zijn want ik werk tot 12u. Enkele dagen daarvoor kreeg ik een leuk mailtje waarin stond dat de groepen op de verschillende uren te klein waren en dat ze de groepen dan bij elkaar hebben gevoegd. Met als resultaat dat ik daar om 12u moest zijn. Je ziet het probleem wel he. Dus ik hup naar mijn werk om te vragen of het mogelijk was dat ik tot 11u kon werken. Dat was geen probleem, dus zo hebben we het gedaan.

Ik stond veel te vroeg op om te gaan werken en om 11u kwam ik naar huis, at ik iets en kon ik al terug vertrekken. Daar moest ik eerst een half uur wachten en dan begonnen we eraan. De instructeur was echt een toffe man. Hij was heel enthousiast en kende na 10 minuten onze naam al uit zijn hoofd. We begonnen met een gesprek waarin iedereen zich moest voorstellen en zeggen hoe veel hij/zij al had gereden. Dat vond ik een beetje eng, want ik spreek niet zo graag voor een groep mensen die ik niet ken. De meeste mensen waren meisjes van mijn leeftijd, dus dat stelde me toch wel een beetje gerust.

Daarna begonnen we aan het praktisch gedeelte. Ik kroop in de auto met een meisje en een iets wat oudere vrouw, die super lief was. Ik vertelde hen dat ik best wel nerveus was, omdat ik nog niet zoveel had gereden en ze moedigden mij aan. Dat vond ik een van de mooiste dingen die namiddag: we waren vreemden voor elkaar, maar toch moedigden we elkaar allemaal aan. De eerste proef was tussen kegeltjes rijden om te zien hoe je uw stuur vasthoudt als je rijdt en dat viel reuze mee. Ik viel wel eens stil, maar dat is waarschijnlijk omdat het een andere auto was dan ik gewoon was. De tweede proef was een noodrem uitvoeren op verschillende snelheden. Het was ook op een wegdek dat nat was gemaakt. Hier heb ik geleerd dat je echt minder snel stilstaat dan dat je zou denken. De derde en laatste opdracht was een soort van slipcursus.

De begeleider zei dat je deze opdracht niet moest doen als je dat echt niet wou, omdat ie een beetje eng is, maar ik dacht: ‘ik ben hier nu toch, dus ik kan het maar beter eens meemaken’. Dus ik deed het. De auto draaide rond en het was inderdaad wel eng, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Daarna volgde nog een bespreking.

Aan iedereen die het terugkommoment nog moet doen: het valt echt beter mee dan je denkt! En dat zeg ik die toen zo moe was dat het eigenlijk niet zo gezond was. (Enkel bij de praktische delen voelde ik me niet slaperig, waarschijnlijk de adrenaline. Anders had ik ook niet gereden hoor, don’t worry.) Je leert er verschillende dingen die ze je zelfs niet bij de rijschool leren en je wordt met de waarheid geconfronteerd dat met de auto rijden serieus genomen moet worden.

Aan al de bestuurders: drive save!

 

Mijn vakantie en zo van die dingen

Hallo iedereen, hier ben ik weer!

Ja hoor, ik leef nog. Dat kon je over mijn blog echter niet zeggen, maar ik ben hier terug om daar iets aan te veranderen (zoals altijd).

Even een update. De examens waren enorm zwaar, maar ik ben toch tevreden met het resultaat, al moet ik enkele examens opnieuw doen. Ik ben al blij dat ik de kans krijg om ze opnieuw te doen, want in het middelbaar zou je gewoon je jaar over moeten doen. Over je jaar opnieuw doen gesproken, het was een beetje (veel) stress met mijn broer en ouders thuis. Hij had enkele onvoldoendes en we waren bang dat hij zou moeten blijven zitten (jup 4 werkwoorden achter elkaar, sorry). Het was tijdens de week wanneer hij zijn rapport zou krijgen over eierschalen lopen bij ons thuis. We waren dan ook enorm opgelucht toen bleek dat hij over mocht met een waarschuwing. Al een geluk, want we vertrokken op het einde van die week op vakantie en anders was het daar echt niet gezellig geweest.

Maar dat was nu niet het geval. We zijn voor het derde jaar op rij terug gegaan naar La Grande Motte in het zuiden van Frankrijk. We zijn daar 3 weken gebleven en ik vond het al de geslaagdste vakantie ooit! Het was goed weer, behalve dan van die ene keer dat het ’s avonds onweerde en mijn broer en vader met een aftrekker op het terras stonden om het water buiten te houden. Ik heb veel gelezen op strand en we zijn ook leuke dorpjes gaan bezoeken met schattige winkeltjes. Lavendel, Savon de Marseille, nougat en olijven, hoe goed klinkt dat? Natuurlijk kon een ijsje, wat churros en een slush niet ontbreken!

We hebben daar ook een spontaan tripje geboekt. We gingen dus op vakantie, terwijl we al op vakantie waren! Het was een tweedaagse en we gingen naar Nice, waar we aten op het strand en dan mijn beste vriend, de Sephora, een bezoekje brachten. Dan reden we door naar Monaco. Ja, dat is in theorie een ander land! We bezochten daar een plantentuin en dan reden we verder (terwijl ik mij draaierig voelde in de bergen met al die bochten) naar Menton, waar we zouden overnachten. Dit is ook het dorpje waar mijn vader vroeger op vakantie kwam, dus voor hem was dat iets van nostalgie. We zijn daar ook gaan zwemmen, maar de stranden daar zijn kei stranden en dat zijn we niet gewoon. Als de mensen ons bezig zagen, vraag ik me af wat die van ons dachten. Op je achterste de zee uit komen, dat is toch normaal?

We logeerden in een prachtig hotel, al vond een vogel het wel leuk om op mijn been een cadeautje achter te laten op het terras. De volgende ochtend gingen we terug naar Monaco om de wisseling van de wacht mee te maken en dan terug naar onze oorspronkelijke vakantieplaats. Echt super leuk!

Normaal gezien ging ik in augustus nog naar de zee met mij oma, maar die heeft last van haar knie en ze heeft het afgezegd, dus dat gaat niet door. Ik heb nog herexamens en ga binnenkort naar de nieuwe film van BTS. Voor de rest hoop ik mijn vrienden nog wat te zien, te bloggen en wat make-up looks te doen. Wat wil jij graag nog doen?

Even om af te sluiten: eerlijk gezegd gaat het bloggen me de laatste tijd niet zo goed af zoals jullie waarschijnlijk al gemerkt hebben. Ten eerste heb ik vaak weinig tijd gehad en ten tweede vraag ik me altijd af of wat ik schrijf wel de moeite is en of jullie dat wel zouden willen lezen. Een onnuttige gedachte, I know, en ik doe mijn best om daarover te geraken, maar dat neemt wat tijd in beslag. Stay with me please!

Groetjes

Help, ik zit op tram 2!

Ik heb me gehaast, maar zag hem net aan mij voorbij rijden. Lap, tram 1 gemist! Dan zal ik het maar met tram 2 moeten doen, zeker?

Op 8 mei (ja ik weet het dat is al even geleden) werd ik 20 jaar en dat vind ik een beetje eng, want er komt zo veel verantwoordelijkheid bij kijken. Onlangs ging ik zwemmen en vroeg de persoon aan de kassa hoe oud ik was. Ik wou bijna antwoorden met ’18’, maar een vriendin die daar met mij was zei ’19’. Als je mij nu zou vragen hoe oud ik was, zou ik ook twee keer moeten nadenken. 20 jaar, wow.

Mijn tienerjaren zijn dus letterlijk voorbij. Het lijkt alsof het gisteren was dat ik naar het middelbaar ging en nu zit ik bijna aan het einde van mijn tweede jaar hoger onderwijs. Waarom gaat de tijd zo snel? Mijn eerste communie, mijn plechtige communie, mijn eerste dag op het middelbaar, mijn laatste dag op het middelbaar, mijn eerste dag op de universiteit. 20 verjaardagsfeesten, de een al wat leuker dan de ander. Ik had verjaardagen waar ik hoopte dat het mijn laatste zou zijn of dat ik zoveel stress had omdat ik helemaal niet hou van de aandacht die bij een verjaardag hoort. Maar ik had ook verjaardagen waar ik me zo geliefd voelde en in slaap viel met een glimlach op mijn gezicht en tranen van blijdschap in mijn ogen. Hoe ouder ik word, hoe minder speciaal mijn verjaardag voelt voor mij en hoe minder ik de nood voel om het te vieren. Maar ik begrijp dat het vieren van mijn verjaardag niet enkel voor mij is. Sommige vrienden of familieleden vinden het belangrijk en dat wil ik niet van hen afnemen gewoon omdat ik het niet nodig vind.

Maar wat gaat die tijd zo snel. Vroeger droomde ik ervan dat ik de tijd kon stilzetten en dat ik alles kon doen waar ik zin in had of waarvoor ik anders geen tijd had. En als ik dan zo alles had gedaan, zou ik de tijd terug verder laten gaan. Als school en huiswerk terug te veel zou worden, zou ik de tijd terug stop zetten en opnieuw doen waar ik zin in had.  Dat lijkt me nu ook een geweldige superpower. Maar ondertussen ben ik er ook achter gekomen dat je de dingen, die je zou willen doen als de tijd stil staat, nu zou moeten doen. Tijd vrijmaken of investeren in jezelf. Want voordat je het weet is er weer een jaartje bij en je weet niet hoe lang je teller nog blijft tellen.

Oke, dat was wat diep om mee te eindigen, maar oke, dat is nu eenmaal ik! Ik weet niet wat de volgende jaren me zullen brengen en probeer daar niet te veel schrik voor te hebben. Wat ik wel weet, is dat ik ernaar uitkijk!

Give A Smile Everyday

 

 

 

Iemand doen lachen

Er is bijna niets beter dan het gevoel dat je krijgt als je iemand doet lachen. En dan heb ik het niet over het vertellen van een geplande mop, al kan die ook goed zijn, maar over het spontaan vertellen van iets grappigs of iets wat enkel in de context te begrijpen valt. Een oprechte lach, van ‘Wat zeg jij nu?’ of ‘Oh my god, hoe kom je er zelfs op?’. De lach waarbij je eerst lichte verbazing ziet op hun gezicht, dat even later in een lachbui uitbarst. Die lach, die naar jouw gericht is, en die je een gevoel geeft dat je belangrijk bent.

Dat gevoel is er eentje om te koesteren.

Jouw miserie is geen wedstrijd

Het gebeurt zo vaak: je zegt “Oh wat ben ik moe” en krijgt als antwoord “Maar ik stond toch vroeger op dan jou, je wil niet weten hoe moe ik ben”. Je zegt dat je het even niet ziet zitten thuis omdat er een ruzie aan de gang was, maar krijgt te horen dat je ten minste niet te kampen had met een scheiding. Of de klasieker: je bent vermoeid van een hele dag studeren, waarop je ouders reageren met dat zij wel heel de dag hebben gewerkt hoor.

Waarom maken we overal een wedstrijd van? De beste punten, de mooiste auto, het grootste huis. Maar ook lijkt er een wedstrijd te zijn over wie het dan wel niet “het ergst” heeft. Wil je dan zo graag winnen?

Weet je, jouw miserie is erg voor jou en mijn miserie is erg voor mij. Wat ik zwaar vind, is misschien een fluitje van een cent voor jou, maar voor mij dus heel wat. Wat mensen moeilijk vinden, verschilt van persoon tot persoon. Enkel die persoon weet wat erg is voor hem/haar. En ik weet niet waarom mensen zouden denken dat het antwoord dat ik het nog niet zo slecht heb, ervoor zou zorgen dat ik me beter voel.

Want dat doet het niet. Iemand zeggen dat het niet slecht met je kan gaan omdat iemand anders het slechter heeft is net zoals zeggen dat je niet blij kan zijn, want er is iemand met wie het beter gaat.

Ik wil geen wedstrijd houden. Ik wil gewoon kunnen zeggen wat er op mijn lever ligt zonder dat iemand mijn problemen van tafel veegt met een “ik heb het erger”-kaart. Gewoon luisteren en mijn moeilijkheden aanvaarden. En dan zal ik met alle plezier naar jouw problemen luisteren.